Niedokrwistość (anemia) jest stanem, w którym we krwi występuje zbyt mała ilość czerwonych krwinek lub gdy w ich wnętrzu jest mało hemoglobiny, która transportuje tlen. Do produkcji czerwonych krwinek niezbędne jest żelazo, kwas foliowy i witamina B12.
Niedokrwistość pojawia się, gdy nasze zasoby żelaza w organizmie są wyczerpane, a organizm nie uzupełnił ich ze źródeł pokarmowych. Taka sytuacja doprowadza do obniżenia stężenia hemoglobiny, co skutkuje niedotlenieniem i zmniejszeniem czerwonych krwinek, doprowadzając do osłabienia i przewlekłego zmęczenia.
Niedokrwistość z niedoboru żelaza jest częstym objawem w celiakii, występuje u 40% pacjentów. Dwie główne przyczyny to zanik kosmków błony śluzowej w miejscu wchłaniania żelaza (dwunastnica) i wynikający z tego stan zapalny, który uruchamia mechanizm prowadzący do niedokrwistości choroby przewlekłej.
Co więcej, niektórzy pacjenci z celiakią są oporni na doustną suplementację żelazem pomimo gojenia błony śluzowej, a zatem wymagają okresowego dożylnego podawania żelaza. Nawet w przypadku nadwrażliwości na gluten bez celiakii, niedokrwistość występuje u 18,5–22% pacjentów i wydaje się być związana z ultrastrukturalnymi i molekularnymi zmianami w mikrokosmkach jelitowych.
Celiakia jest globalnym problemem zdrowotnym, ponieważ jej częstość występowania potwierdzone biopsją szacuje się na ponad 1% populacji w świecie zachodnim i zachorowalność na nią stale rośnie. Jest ona najwyższa u kobiet i dzieci, a niedokrwistość jest jednym z najczęstszych objawów klinicznych celiakii i może występować u ponad połowy pacjentów w momencie rozpoznania. Przewlekły stan zapalny może również odgrywać rolę w rozwoju anemii w celiakii.
Żelazo jest niezbędnym mikroelementem dla wszystkich komórek, ponieważ jest potrzebne do erytropoezy, metabolizmu oksydacyjnego i aktywności enzymatycznej, a także jest kofaktorem enzymów mitochondrialnego łańcucha oddechowego, cyklu kwasu cytrynowego i syntezy DNA. Promuje również wzrost komórek układu odpornościowego.
Żelazo niehemowe występuje w diecie głównie w postaci żelaza (Fe 3+ ). Wchłaniane żelazo musi zostać przekształcone z formy Fe 3+ w formę żelaza (Fe 2+ ) na błonie wierzchołkowej enterocytów dwunastnicy lub w diecie środkiem redukującym może być kwas askorbinowy. Żelazo w postaci Fe 2+ jest następnie transportowane przez błonę wierzchołkową dwunastnicy przez symporter żelaza, transporter metali dwuwartościowych 1 (DMT1). DMT1 jest białkiem znajdującym się na błonie rąbka szczoteczkowego i może przenosić żelazo i wiele innych metali dwuwartościowych . Jest więc przechowywany wewnątrz enterocytów. Fe2 + jest następnie przenoszony do krwi za pośrednictwem eksportera żelaza, ferroportyny. W celu transportu w krwiobiegu żelazo wiąże się z transferyną, która może transportować dwa jony żelaza (Fe 3+ ) do odległych tkanek docelowych. Przed wiązaniem transferyny jony żelazawe (Fe 2+ ) muszą zostać ponownie przekształcone w jony żelazowe (Fe 3+ ). Nadmiar żelaza może odkładać się w wątrobie, a następnie może zostać uwolniony i wykorzystany później. Homeostazę żelaza reguluje hepcydyna, hormon syntetyzowany przez hepatocyty i wydzielany do krwi. Poprzez internalizację i degradację ferroportyny, hepcydyna zmniejsza dopływ żelaza do osocza krwi z dwunastnicy, z makrofagów biorących udział w recyklingu starzejących się erytrocytów oraz z hepatocytów.
Doniesiono, że cytokiny prozapalne — w szczególności interferon gamma (IFN-y), interleukina-6 (IL-6) i czynnik martwicy nowotworu-α (TNF-α) – wyzwalają syntezę hormonu regulującego żelazo , hepcydyna, która powoduje rozkład ferroportyny i hamuje uwalnianie żelaza przez makrofagi i enterocyty.
W normalnych warunkach żelazo jest wchłaniane w przewodzie pokarmowym, a następnie dostarczane do transferyny w celu transportu do rozwijających się krwinek czerwonych, nadmiar żelaza jest magazynowany w hepatocytach. W celiakii, z powodu zaniku kosmków w błonie śluzowej jelit, dochodzi do zmniejszonego wchłaniania żelaza w jelitach, a tym samym do zmniejszonego dostarczania żelaza do rozwijających się krwinek czerwonych. Ponadto, współistniejące zapalenie błony śluzowej wywołane przez gluten powoduje zwiększone uwalnianie cytokin, co może indukować zwiększoną produkcję hepcydyny w wątrobie, która hamuje ferroportynę (główne białko eksportujące żelazo) i w konsekwencji zmniejsza uwalnianie żelaza z enterocytów, hepatocytów i krążących makrofagów.
Żelazo jest specyficznie wchłaniane w dwunastnicy, która jest miejscem poważnego stanu zapalnego i urazu u pacjentów z celiakią, ten mechanizm wyjaśnia, dlaczego niedokrwistość z niedoboru żelaza jest główną postacią anemii w celiakii.
Może również wystąpić złe wchłanianie kwasu foliowego i witaminy B12 , ale najczęściej występuje u pacjentów z celiakią z bardziej rozległymi zmianami. Połączenie niedoboru żelaza i kwasu foliowego, witaminy B12 może powodować specyficzne zmiany morfologiczne krwinek czerwonych.
Innymi przyczynami niedokrwistości z niedoboru żelaza u pacjentów z celiakią mogą być :
Stanom zapalnym często towarzyszy niedokrwistość mikrocytarna, która może prowadzić do zmiany homeostazy żelaza. Po pierwsze, cytokiny zapalne hamują produkcję erytropoetyny w nerkach. Po drugie, dostępność żelaza jest zmniejszona dzięki hepcydynie, która jest reagentem ostrej fazy. Hepcydyna, która wiąże i obniża poziom ferroportyny, zapobiega przenoszeniu żelaza z enterocytów i zapasów organizmu do krwi w celu wytwarzania czerwonych krwinek. Podwyższone poziomy białek ostrej fazy w surowicy, takich jak białko C-reaktywne (CRP), są rzadkie w celiakii, chociaż aktywacja komórek jednojądrzastych blaszki właściwej błony śluzowej , zależna od gliadyny, powoduje nadprodukcję cytokin prozapalnych, takich jak IFN-γ i IL-6, które są mediatorami anemii i ogólnoustrojowego zapalenia . W celiakii IFN-γ jest główną cytokiną wydzielaną przez komórki zapalne błony śluzowej jelita po ekspozycji na gluten. IFN-γ, TNF-α, IL-1, IL-6, IL-15 i IL-33 są podwyższone w celiakii i są uważane za oznaki aktywnej choroby. IL-6 i IFN-y hamują ekspresję mRNA receptora transferyny, a IFN-y sprzyja retencji żelaza w monocytach i hamuje erytropoezę poprzez IL-15. IL-15 bierze udział w patofizjologii zapalenia w celiakii i jest częściowo odpowiedzialna za przedłużający się stan zapalny. Cytokiny te są uwalniane do krążenia i działają na wątrobę, powodując indukcję hepcydyny, której rolą jest hamowanie wchłaniania żelaza z dwunastnicy. Cytokiny te również zwiększają poziom DMT-1 obecnego na makrofagach, zwiększając w ten sposób ich wchłanianie żelaza, ale jednocześnie zmniejszają poziom ferroportyny (która jest transbłonowym eksporterem żelaza). Mechanizmy te zapobiegają uwalnianiu żelaza z makrofagów do krążenia, a efektem jest uwięzienie żelaza w układzie siateczkowo-śródbłonkowym. To sugeruje, że wywołane glutenem reakcje zapalne w błonie śluzowej jelit mogą odgrywać główną rolę w określaniu złego wchłaniania żelaza, rozregulowaniu homeostazy żelaza i nieskutecznej produkcji erytropoetyny, prowadząc w ten sposób do anemii u niektórych pacjentów. Poprawa stanu zapalnego i atrofii błony śluzowej jelit, którą można uzyskać za pomocą diety bezglutenowej, może prowadzić do postępującej korekcji anemii, zarówno poprzez poprawę wchłaniania żelaza, jak i zmniejszenie wpływu różnych mediatorów stanu zapalnego na homeostazę żelaza i erytropoezę.
Podstawą leczeni pacjentów z celiakia jest dieta bezglutenowa, która dość szybko daje efekt ustąpienia objawów klinicznych, natomiast zmiany histologiczne ustępują po około 8 tygodniach. Ścisłe przestrzeganie diety bezglutenowej i dbanie o zwiększoną podaż żelaza w diecie pozwoli wyrównać niedobory w organizmie. Należy pamiętać o stosowaniu diety przeciwzapalnej i o związkach, które spowalniają wchłanianie żelaza ( fityniany - obecne w orzechach, kaszach , grochu i taninach - obecny w herbacie, kawie i kakao).
Żywność bogata w żelazo to rośliny strączkowe, mięso wołowe i wieprzowe, jagnięcina, drób , żółtka jaj , natka pietruszki , szpinak , pestki dyni, morele, siemię lniane.
Jeśli chcesz więcej dowiedzieć się na temat celiakii zapraszam do artykułu celiakia "choroba na całe życie"
Źródła
Ludvigsson J.F., Bai J.C., Biagi F., Card T.R., Ciacci C., Ciclitira P.J., Green P.H.R., Hadjivassiliou M., Holdoway A., van Heel D.A., et al. Diagnosis and management of adult coeliac disease: Guidelines from the British Society of Gastroenterology. Gut. 2014
King J.A., Jeong J., Underwood F.E., Quan J., Panaccione N., Windsor J.W., Coward S., deBruyn J., Ronksley P.E., Shaheen A.-A., et al. Incidence of Celiac Disease Is Increasing Over Time: A Systematic Review and Meta-analysis. Am. J. Gastroenterol. 2020
Halfdanarson T.R., Litzow M.R., Murray J.A. Hematologic manifestations of celiac disease. Blood. 2007;
Martín-Masot R., Nestares M.T., Diaz-Castro J., López-Aliaga I., Alférez M.J.M., Moreno-Fernandez J., Maldonado J. Multifactorial Etiology of Anemia in Celiac Disease and Effect of Gluten-Free Diet: A Comprehensive Review. Nutrients. 2019;
Freeman H.J. Iron deficiency anemia in celiac disease. World J. Gastroenterol. 2015
Weiss G., Goodnough L.T. Anemia of chronic disease. N. Engl. J. Med. 2005
Hershko C., Patz J. Ironing out the mechanism of anemia in celiac disease. Haematologica. 2008
Nemeth E., Rivera S., Gabayan V., Keller C., Taudorf S., Pedersen B.K., Ganz T. IL-6 mediates hypoferremia of inflammation by inducing the synthesis of the iron regulatory hormone hepcidin. J. Clin. Investig. 2004
Annibale B., Severi C., Chistolini A., Antonelli G., Lahner E., Marcheggiano A., Iannoni C., Monarca B., Delle Fave G. Efficacy of gluten-free diet alone on recovery from iron deficiency anemia in adult celiac patients. Am. J. Gastroenterol. 2001
Illing A.C., Shawki A., Cunningham C.L., Mackenzie B. Substrate profile and metal-ion selectivity of human divalent metal-ion transporter-1. J. Biol. Chem. 2012
DeLoughery T.G. Microcytic anemia. N. Engl. J. Med. 2014
Weiss G., Gasche C. Pathogenesis and treatment of anemia in inflammatory bowel disease. Haematologica. 2010
Znajdziesz mnie na:
2024 Jabłońska Klaudia dietetyk. Wszelkie prawa
zastrzeżone.